ျမိဳ႕ရိုးေလးနဲ႕ ျမိဳ႕ကေလး

 ျမိဳ႕ေလးကို ျမိဳ႕ရိုးေလးက ျခံစည္းရိုးခတ္သလို ခတ္ထားတယ္။ ျမိဳ႕ေလးမွာ စမ္းေခ်ာင္းရွိတယ္။ သစ္ပင္ေတြ ရွိတယ္။ ျမစ္တစ္စင္းနဲ႕ အင္းတစ္ခုလည္း ရွိတယ္။ အဲဒီ ျမစ္နဲ႕ အင္းထဲမွာငါးေတြရွိ တယ္။ ျပီးေတာ႕ ျမိဳ႕ေလးမွာ အေတာ္အတန္ က်ယ္၀န္းတဲ႕ ျမက္ခင္းျပင္ၾကီးရွိတယ္။ ျမိဳ႕ေလးမွာ ေနထိုင္ သူေတြဟာ စပါးနဲ႕ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ အစံုကို စိုက္ပ်ိဳးၾကတယ္။
ျပီးေတာ႕ ငါးမွ်ားၾကတယ္။ အဲဒီျမိဳ႕ေလးဟာ မိုးတစိမ့္စိမ့္ အျမဲရြာေနတတ္တယ္။ ေဆာင္းညဘက္ဆို ေအးခ်မ္းလြန္းလို႕ လူေတြဟာ မီးပံုပြဲေတြ လုပ္ၾကတယ္။ မီးပံုပြဲမွာ သီခ်င္းေတြ ဆိုၾကတယ္။ အဲဒီ သီခ်င္းေတြဟာ သူတို႕ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ သံစဥ္ သီခ်င္းေတြေပါ႕။

အဲဒီ အထိ အဆင္ေျပပါတယ္။

ခက္သြားတာက တစ္ရက္မွာေပါ႕။

ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ ျမိဳ႕ရိုးတစ္ေနရာမွာ အေပါက္အျပဲတစ္ခု ရွိေနတယ္။ အဲဒါကို ဘယ္သူမွ သတိမထားမိၾကဘူး။ အဲဒီအေပါက္ကေန တစ္ရက္ လူတစ္ဦး ၀င္လာတယ္။ သူ႕ပံုစံက အရာအားလံုးကို ေမ႕ေမွ်ာေနတဲ႕ ပံုစံမ်ိဳး။ သူလမ္းေလွ်ာက္ျပီး ၀င္လာတာက ေလထဲမွာ လႊင့္ေနသလိုမ်ိဳး။ ျမိဳ႕သူ၊ ျမိဳ႕သားေတြက သူစိမ္းတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ေတာ႕ သူစိမ္းတစ္ေယာက္မွန္း ခ်က္ခ်င္း သိၾကတယ္။ အခ်င္းခ်င္း လက္တို႕ၾကတယ္။ ေမးေငါ႕ၾကတယ္။ ဘယ္သူလဲ။ ဘယ္၀ွာလဲ။ ဘယ္က ေရာက္လာတာလဲ။ ျမိဳ႕ရိုးတစ္ေနရာရာမွာ အေပါက္အျပဲတစ္ခုေတာ႕ ရွိေနျပီဆိုတာ အားလံုး နားလည္လိုက္ၾကတယ္။

သူစိမ္းကေတာ႕ ဘာကိုမွ ဂရုျပဳမိပံုမေပၚ။ တစ္လွမ္းခ်င္း တစ္လွမ္းခ်င္း လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္။ သူဘယ္ကို သြားမွာလဲ။ ဘယ္က လာတာလဲ။ သို႕ေလာ၊ သို႕ေလာ ေတြးေနၾကျပီ။ အဲဒီ သတင္းဟာ ခ်က္ခ်င္း ျမိဳ႕၀န္မင္းဆီ ေရာက္သြားတယ္။

“ဘာကြ
သူစိမ္းတစ္ေယာက္ ေရာက္ေနတယ္ ဟုတ္လား”

ျမိဳ႕၀န္မင္းဟာ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို အံၾသထိတ္လန္႕သြားတယ္။

“ျမိဳ႕ရိုးကို စစ္ေဆးတဲ႕ လူေတြ လာစမ္း”

စစ္ေဆးေရးနဲ႕ ကာကြယ္ေရး ၀န္ထမ္းေတြ ေခါင္းငံုေနၾကတယ္။ သူတို႕ဟာ မေန႕ညက မီးပံုပြဲမွာ အရက္အလြန္အကၽြံေသာက္ျပီး ျမိဳ႕ရိုးကို မစစ္ေဆးခဲ႕ၾကဘူး။ မကာကြယ္ခဲ႕ၾကဘူး။ မေစာင့္ေရွာက္ခဲ႕ၾကဘူး။ သူတို႕မွာ အျပစ္ရွိေနတယ္။ သူတို႕အားလံုး ျမိဳ႕၀န္မင္းကို ေၾကာက္ေနၾကတယ္။
ျမိဳ႕ေလးမွာ အဲဒီသတင္းဟာ ေနရာအႏွံ႕ ေရာက္ရွိသြားျပီ။

“ဘာ…
သူစိမ္းတစ္ေယာက္ ဟုတ္လား”
“ဖမ္းမယ္ကြာ”
“ေအး.. သတ္ပစ္မယ္ကြာ”
“မလုပ္ပါနဲ႕ … ဘယ္သူ ဘယ္၀ွာ စံုစမ္းပါဦး”

အားလံုးဟာ ကိုယ့္ ထင္ရာကိုယ္ ေျပာၾကျပီ။ အခ်ိဳ႕ကလည္း သူစိမ္းမျမင္ဖူးလို႕ အေျပးသြားၾကည့္ၾကတယ္။ သူစိမ္းလူကေတာ႕ လမ္းေလွ်ာက္လ်က္ပါပဲ။

ဒီလိုနဲ႕ေပါ႕။
ျမိဳ႕၀န္မင္းက အမိန္႕ထုတ္လိုက္တယ္။
“အဲဒီသူစိမ္းကို ဖမ္းျပီး ငါ့ေရွ႕ေတာ္ကို တင္သြင္းေစ”

ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ စစ္သူၾကီးမ်ားနဲ႕ စစ္သည္မ်ား အားလံုး သူစိမ္းရွိရာကို ေျပးၾကျပီ။ ခက္တာက သူစိမ္းဟာ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္း မသိျပန္ဘူး။ လူေတြကို ေမးၾကတယ္။

“အဲဒီလူ ဘယ္ဘက္ ထြက္သြားလဲ”
ေတြ႕မိတဲ႕သူေတြက လမ္းညႊန္ၾကတယ္။
“စမ္းေခ်ာင္းေလးရဲ႕ အဆံုးကို သူသြားေနပံုရတယ္”

အခ်ိဳ႕ကလည္း လယ္ကြင္းေတြဘက္ သြားတယ္လို႕ ဆိုတယ္။ အခ်ိဳ႕ကလည္း ျမိဳ႕လယ္ လမ္းမၾကီး တည့္တည့္ ေလွ်ာက္သြားတာပါတဲ႕။ စစ္သူၾကီးမ်ား ဘယ္ကို လိုက္ရမွန္း မသိ။ ျပည္သူေတြက တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး ဆိုေနၾကျပီ။ ျမိဳ႕၀န္မင္းကလည္း သူစိမ္းကို မဖမ္းမိရင္ သူတို႕ကို အျပစ္ေပးေတာ႕မယ္။ ဒါနဲ႕ စစ္သည္ေတြဟာ အဖြဲ႕ေတြ ခြဲျပီး တစ္ျမိဳ႕လံုး အႏွံ႕ ရွာေဖြၾကတယ္။

ျမိဳ႕ေလးဟာ ေသးေသးေလးေပမယ့္ သူစိမ္းကို သူတို႕ လြယ္လြယ္ ရွာမေတြ႕ၾကဘူး။
“သူစိမ္း ပုန္းေနတာ ျဖစ္မယ္”
“ငါတို႕ျမိဳ႕ကို ဒုကၡ ေပးမွာ မ်ားလား”
“မျဖစ္ေလာက္ပါဘူး သူ႕ပံုစံက ဒုကၡသည္နဲ႕ေတာင္ တူေသး”
“ဘယ္ေပ်ာက္သြားတာလဲ သစ္ပင္ေပၚ တက္အိပ္ေနတာမ်ားလား”
အားလံုး အေတြးကိုယ္စီနဲ႕ လိုက္ရွာေနၾကျပီ။

ဒီလိုနဲ႕ေပါ႕။
ေလးရက္ေျမာက္ေန႕မွာ သူစိမ္းဟာ ျမိဳ႕မ လမ္းၾကီးေပၚ ေရာက္လာခဲ႕တယ္။ ထံုးစံအတိုင္း လမ္းေလွ်ာက္လာတယ္။
“သူစိမ္းေဟ႕ ေတြ႕ျပီေဟ႕
ဖမ္းေဟ႕ ရိုက္ေဟ႕
၀ိုင္းေဟ႕”
ဒီလိုနဲ႕ သူစိမ္းဟာ အဖမ္းခံလိုက္ရျပီး ျမိဳ႕ေတာ္၀န္ဆီ ေခၚေဆာင္သြားခံလိုက္ရတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ေပါ႕။ ငါးရက္ေျမာက္ေန႕မွာ ျမိဳ႕ေလးဟာ ေျခာက္ကပ္သြားတယ္။ ျမိဳ႕သူ၊ ျမိဳ႕သားေတြဟာ ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ၾကေတာ႕ဘူး။ သူစိမ္းကို တရားစီရင္ခန္းမွာ လူအားလံုး စိတ္၀င္စားျပီး သြားၾကည့္ေနၾကတယ္။

သူစိမ္းရဲ႕ လက္ေတြကို ေနာက္ျပန္ ၾကိဳးတုပ္ထားတယ္။ ဒူးေကြးထားျပီး ေျခေတြကိုလည္း ၾကိဳးနဲ႕ တုပ္ထားတယ္။ သူစိမ္းက ေၾကာက္ရြံ႕ဟန္မျပ။ ရဲရင့္ေနဟန္လည္း မျပ။ သူ႕မ်က္ႏွာကို ဘယ္သူမွ မဖတ္တတ္။ အဓိပၸါယ္ မေဖၚတတ္။ သူစိမ္းဟာ တည္ျငိမ္လြန္းေနတယ္။ ျမိဳ႕ေတာ္၀န္ဟာ သူစိမ္းကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး စတင္ေမးျပီ။

“ေမာင္မင္း ဘယ္သူလဲ
ဘယ္ကလာတာလဲ
ျမိဳ႕ရိုးကို ေမာင္မင္း ဖ်က္ဆီးျပီး ၀င္လာသလား”

ျမိဳ႕သူ၊ ျမိဳ႕သားေတြအားလံုး တိတ္ဆိတ္သြားၾကျပီ။ သူစိမ္းဘာေျဖမလဲ။ သူစိမ္း ဘယ္သူလဲ အားလံုး သိခ်င္ေနၾကျပီ။
သူစိမ္းဟာ ေခါင္းငံု႕ထားတယ္။ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး။

“ေမာင္မင္း ေမးေနတာ မၾကားဘူးလား
ေမာင္မင္း ဘယ္သူလဲ
ဘယ္ကလာတာလဲ”

သူစိမ္းဟာ ေခါင္းငံု႕ေနရာက အနည္းငယ္ ေမာ႕လာတယ္။ မ်က္လံုးပင့္ျပီး ျမိဳ႕ေတာ္၀န္ကို လွမ္းၾကည့္တယ္။ ျပီးေတာ႕ သူ႕ကို ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကတဲ႕ လူေတြကို လွည့္ၾကည့္တယ္။ အားလံုးဟာ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လို႕။

“……………
သူစိမ္းေတြ
သူစိမ္းေတြ ၀င္လာျပီ
… သူစိမ္းေတြ …………..”

ျမိဳ႕ေတာ္၀န္ဟာ သူစိမ္းျပန္ေျပာတဲ႕ စကားကို နားမလည္ဘူး။

“ဘာကြ …
မင္းကို ေမးေနတာ
ေမာင္မင္း ဘယ္သူလဲ”
“သူစိမ္းေတြ
သူစိမ္းေတြ ၀င္လာျပီ
… သူစိမ္းေတြ …………..”

သူစိမ္းေျပာေနတာ လူေတြ နားမလည္ၾကဘူး။ ျမိဳ႕ေတာ္၀န္လည္း နားမလည္ဘူး။ သူ႕ကို ဘာေမးေမး အဲဒါကိုပဲ ေျဖေနေတာ႕တာပဲ။ ေမးမရတဲ႕ အဆံုး စစ္သည္ေတြဟာ သူစိမ္းကို ရိုက္ႏွက္ဆံုးမၾကတယ္။ ဘယ္လုိပဲ ရိုက္ႏွက္ျပီး ေမးေမး သူစိမ္းက အဲဒီ စကားကိုပဲ ေျပာေနေတာ႕တာပဲ။
“သူစိမ္းေတြ
သူစိမ္းေတြ ၀င္လာျပီ
… သူစိမ္းေတြ …………..”
သူစိမ္းဟာ ေသြးသံရဲရဲ ျဖစ္လာျပီ။ ဘာေမးေမး မေျဖဘူး။
ညေနေစာင္းျပီ။

အဲလိုနဲ႕ေပါ႕။
ျမိဳ႕ေတာ္၀န္ဟာ သူစိမ္းကို သတ္ေစလို႕ အမိန္႕ေပးလိုက္တယ္။ သူစိမ္းကို ေခါင္းျဖတ္ျပီး သတ္လိုက္ၾကတယ္။ ျပီးေတာ႕ သူစိမ္းကို ျမိဳ႕ရဲ႕ အေနာက္ဖက္ သခ်ၤ ိဳင္းမွာ ေျမျမွဳပ္ လိုက္ၾကတယ္။

အဲလုိနဲ႕ေပါ႕။
အဲဒီညမွာ ျမိဳ႕ေလးဟာ အရင္ကထက္ ပိုခ်မ္းခဲ႕ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူကမွ မီးမလံႈခဲ႕ၾကဘူး။ မီးလံႈစရာလည္း မလိုခဲ႕ၾကဘူး။ ျမိဳ႕ေလးဟာ တစ္ျမိဳ႕လံုး မီးေလာင္သြားတယ္။ လူေတြဟာ ေသေၾကပ်က္စီးကုန္ၾကတယ္။ ျမိဳ႕ေလးဟာ ျပာက်သြားတယ္။ ျမက္ခင္းျပင္ဟာ ေသြးေတြ စြန္းေပသြားခဲ႕တယ္။ စပါးခင္းေတြဟာ ေျခာက္ကပ္ သြားၾကတယ္။ ျမိဳ႕ေတာ္၀န္နဲ႕ စစ္သည္မ်ားလည္း မီးေလာင္ျပာက်သြားတယ္။ ေခြး၊ ႏြားတိရိစာၦန္မ်ားလည္း ေျပးၾကရင္း မီးေလာင္ ေသဆံုးသြားၾကတယ္။

အဲလိုနဲ႕ေပါ႕။

ျမိဳ႕ေလးဟာ မရွိေတာ႕ဘူး။

သူစိမ္းတစ္ေယာက္ ၀င္လာတာကို ဖမ္းဖို႕နဲ႕ စစ္ေဆးဖို႕ လုပ္ခဲ႕ၾကတဲ႕ ျမိဳ႕ေလးေပါ႕။ အဲဒီသူစိမ္းကို သတ္ပစ္လိုက္ၾကတဲ႕ ျမိဳ႕ေလးေပါ႕။ လူေတြ အားလံုးဟာ ျမိဳ႕ရိုး အေပါက္ကို အရင္ဖာေတး ျပဳျပင္သင့္တယ္ဆိုတာ မသိခဲ႕ၾကဘူးေလ။

ရင္နင့္ေအာင္

Posted in: ရသ - ၀တၳဳတို