တစ္ခါတုန္းက ေမာင္ေမာင္နဲ႔ေအာင္ေအာင္ဆိုတဲ့
တူးရတဲ့အလုပ္၊ ဒုတိယအလုပ္က မနက္မွာ ႏွင္းရည္တစ္အိုးရေအာင္ လုပ္ရမယ့္
အလုပ္ျဖစ္တယ္။သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာ
တူးတဲ့အလုပ္ စလုပ္ၾကတယ္။ေမာင္ေမာင္ေရတြင္းတူ
လူတစ္ရပ္နီးပါးတြင္းအနက္ရိွေ
ဘူး။ေအာင္ေအာင္တူးတာ တြင္းအနက္က လက္တစ္ေတာင္ဆစ္ေလာက္
ပဲရိွေသးတယ္။ေရကထြက္ေနၿပီ။
ဒုတိယအလုပ္ကို ေနာက္ေန႔မနက္မွာ ႏွစ္ဦးသားလုပ္
ေဆာင္ၾကျပန္တယ္။ေမာင္ေမာင္က ေနထြက္တဲ့အထိ ႏွင္ရည္ခံတာ
အိုးတစ္ဝက္ပဲရတယ္။ေအာင္ေအာင္က ေနမထြက္ခင္မွာပဲ ႏွင္း
ရည္အိုးအျပည့္ရေနၿပီ။
ဆရာႀကီးက ေအာင္ေအာင္ကို " တပည့္ေအာင္ေအာင္
...ေရတြင္းတူးတဲ့ေနရာမွာ ေရေၾကာရိွမွန္း ဘယ္လိုသိခဲ့တာလဲကြဲ႕ "ဟုေမးတယ္။
" ျမက္ ေပါမ်ားတဲ့ေျမႀကီးေအာက္မွာ ေရေၾကာရိွ
မွန္းသိႏိုင္ပါတယ္ ဆရာ "လို႔ ေအာင္ေအာင္ကေျဖတယ္။
" ဒါဆိုရင္ ႏွင္းရည္ကိုတစ္အိုးရေအာင္ ဘယ္လိုစြမ္း
ေဆာင္ခဲ့တာတုန္းကြဲ႕ "
" က်ယ္ျပန္႔တဲ့အဝတ္စႏွစ္စကို ႏွင္းရည္စိုေနတဲ့
အပင္ငယ္ေလးေတြေပၚအုပ္မိုးၿပီး ႏွင္းရည္ရႊဲစိုလာတဲ့အခါ
အိုးထဲကို ညႇစ္၍ရယူခဲ့ပါတယ္ ဆရာ "
" အိမ္း....ေကာင္းေပစြ...ေကာင္းေ
........…………………………………………………………
…………………………………………………………………………
ဆရာႀကီး ပညာသင္ေပးတုန္းက ေအာင္ေအာင္တစ္
ဦးတည္းကို သင္ေပးခဲ့ျခင္းမဟုတ္ပါ။ႏွစ္ဦးလံ
သင္ေပးခဲ့တာပါ။သို႔ေသာ္လည္း ေအာင္ေအာင္က ဦးေႏွာက္ႏွင့္ ႏွလံုးသားအိတ္ကပ္ထဲအျပည့္ရယူႏို
ေအာင္ေအာင္ကမရယူႏိုင္ခဲ့ဘူး။ေအာ
တဲ့ပညာကို လက္ေတြ႕ဘဝမွာအသံုးခ်ႏိုင္ခဲ့ေ
ေမာင္က အသံုးမခ်ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ဆရာက ပညာမိုးေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲရြာခ်
ေနပါေစ တပည့္ျဖစ္သူက ပညာမိုးေရကို ခံယူတတ္မွ ပညာရတာပါေလ။
………………………………………………………………
………………………………………………………………
ဝီရိယစိုက္ထုတ္ရန္ေနရာကို ျပေသာသူကို " ဆရာ " ဟုေခၚသည္။
ငယ္စဥ္မွ ယေန႔အခ်ိန္ထိ ထိေတြ႕ဆက္ဆံေနရေသာ ေလာကီ၊ေလာကုတၱရာ သင္ဆရာ၊ျမင္ဆရာ၊ၾကားဆရာအေပါင္း
ရိွခိုးကန္ေတာ့လိုက္ပါသည္။
စာဖတ္သူအေပါင္း က်န္းမာ ခ်မ္းသာ ေဘးရန္ကင္းကြာၾကပါေစ။
ဦးတိုးေအာင္
0 comments:
Post a Comment