`` ဆရာ....... ဆရာ´´ ရုတ္တရက္ေခၚသံေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္
``လာထုိင္ပါဦးဆရာ...... ေကာ္ဖီေသာက္ပါဦး၊ ဒီမွာ ၿငိမ္းမမနဲ႔ ဆရာ့ကုိ မိတ္ဆက္ေပးခ်င္လုိ႔.´´ ျပန္ၿပံဳးျပရင္း ကၽြန္ေတာ္၀င္ထုိင္လုိက္မိတယ္။
`` ဘာေသာက္မလဲဆရာ... ေကာ္ဖီပဲလား.....´´
``ရတယ္ၿငိမ္းၿငိမ္း... ေကာ္ဖီပဲ´´ မတ္တတ္ထရပ္ရင္း ရုိရုိေသေသ ေမးလာတဲ့တပည့္ေလး ၿငိမ္းၿငိမ္းကုိ ျပန္ေျဖရင္း သူ႔အစ္မကုိ လွမ္းၾကည့္လုိက္မိတယ္.....
ၿပံဳးျပေနတဲ့မ်က္ႏွာမဟုတ္တဲ့ ၿပံဳးေနတဲ့မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ၾကည့္ ေနတယ္... အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ သေဘာေလ...။
`` မမ.... ဒါ ၿငိမ္းတုိ႔ဆရာ ဦးမ်ဳိး၊ ဆရာ.... ဒါၿငိမ္းမမ `` ေမသက္ႏြယ္´´ တဲ့..... စီမံကိန္းက ဒုဦးစီးမွဴးေလ... ဒီၿမိဳ႕ နယ္ရံုးကုိ ခုမွ ေျပာင္းလာတာ´´
``ဟုတ္ကဲ့ မေမသက္ႏြယ္.... ကၽြန္ေတာ္ မ်ဳိးခန္႔ဦးပါ.... ၀မ္းသာပါတယ္´´ ေျပာရင္း မတ္တတ္ရပ္ လက္ကမ္းေပးလုိက္မိတယ္၊
``ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ.... ၿငိမ္းၿငိမ္းက သူ႔ဆရာကုိ ခ်ီးက်ဴးလြန္းလုိ႔.... ေတြ႔ဖူးခ်င္တာနဲ႔ လုိက္လာတာ ႏြယ္လည္း ေတြ႔ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္...´´သူလည္းလက္ ျပန္ကမ္းေပးၿပီး လက္ဆဲြ ႏွဳတ္ဆက္လာတယ္.... ထူးဆန္းတာက ဒီတစ္ခါ လက္ဆဲြႏွဳတ္ဆက္ရတဲ့ အထိအေတြ႔ကုိ ထူးထူးဆန္းဆန္း သတိထားမိလုိက္တာပါပဲ၊ ေႏြးေထြးေနတယ္လုိ႔ေလ.......၊ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္းစကားခဏေျပာျဖစ္တ
စိတ္ပညာသင္ရတဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္ေလေတာ့လည္း..... ႏြယ္နဲ႔ မၾကာခင္မွာ ရင္းႏွီးသြားၾကတယ္.... ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ``ကုိမ်ဳိး´´ သူ႔ကုိ ``ႏြယ္´´လုိ႔ ေခၚဖုိ႔ သေဘာ တူခဲ့ၾကတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္ တင္ထားတဲ့ စာတမ္းေလးအေၾကာင္း.......၊ ဒီစာတမ္းေလးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အားရက္တစ္ခုမွာ ေဆြးေႏြးဖုိ႔ သေဘာတူၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ႏွဳတ္ဆက္ ထြက္လာခဲ့တယ္။
ၿငိမ္းၿငိမ္းတုိ႔နဲ႔ လမ္းခဲြၿပီး ေက်ာင္းထဲ၀င္လာရင္း သနပ္ခါးနံ႔ေလး ေမႊးေနေသးတာကုိ သတိထားမိလုိက္တယ္.... ။
ထုိင္ေနတုန္းကလည္း ဒီသနပ္ခါးနံ႔ေလးရေနခဲ့တယ္၊ အခု... ထလာေတာ့လည္း ဒီအနံ႔ေလးက ရေနတုန္းပဲ......
ေ၀ခဲြမရျဖစ္ေနတယ္၊
ေနာက္..... လက္ကုိနမ္းၾကည့္ေတာ့.... လက္မွာလည္း ေမႊးေနတယ္၊
ႏြယ္နဲ႔ လက္ဆဲြႏွဳတ္ဆက္ခဲ့တုန္းက ကၽြန္ေတာ့္လက္မွာ ေမႊးက်န္ေနခဲ့တဲ့ သနပ္ခါးနံ႔ေလးပါပဲ.... ဘာေၾကာင့္မွန္း စဥ္းစားမရေပမဲ့ ေနာက္ တစ္ႀကိမ္ႀကံဳရင္ေတာ့ ေမးၾကည့္ရဦးမယ္လုိ႔.... ေတြးရင္း လက္ဖ၀ါးေလးကုိ နမ္းလုိက္မိတယ္...။
ေဘးက ျဖတ္သြားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့ ၿပံဳးစိစိနဲ႔ စိတ္ပညာဆရာဆုိေတာ့လည္း ေဂါက္ေတာက္ေတာက္လုိ႔မ်ား ထင္သြားေလသလား ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ရွက္ကုိးရွက္ကန္း ေတာင္ၾကည့္၊ ေျမာက္ၾကည့္နဲ႔ေပါ့.....။
`` ဒီစာတန္းေလးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မရွိပါဘူးႏြယ္၊ ေက်ာင္းေကာင္စီကေရာ.. ပါ/ခ်ဳပ္ ကေရာ အထူးျပဳစာတမ္းအေနနဲ႔ပဲ ထားေပးမယ္၊ ဘဲြ႔ေပးလုိ႔မရဘူးလုိ႔ေျပာတယ္ဗ်.
ဒီ.... ``ရွင္သန္ျခင္း´´ ဆုိတဲ့ စာတမ္းက တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဘုရားေဟာထားတဲ့ ``မဂၢင္ရွစ္ပါး တရားေတာ္´´ကုိ ျပန္ေရးထားတာဗ်... ဖတ္လုိ႔ အင္မတန္ အဓိပၸါယ္ရွိေပမဲ့... ဘုရားေဟာ တရားေတာ္ကုိ ေက်ာရုိးယူေရးဖဲြ႔ထား လုိ႔ ဘဲြ႔မေပးဘူးေလ.....´´
ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပတာကုိ ႏြယ္ စိတ္၀င္တစားနားေထာင္ေနတယ္၊ သူ အံ့ၾသေနတယ္ထင္တယ္၊
`` ဒါဆုိ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ႏြယ္ ဖတ္ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆရာ... အဲ... ကုိမ်ဳိးရဲ့......ဟီး´´ သူ အေခၚ မွားသြားတယ္ထင္တယ္...... စကားေျပာေနေပမဲ့ ေကာ္ဖီေလးေတြကေတာ့ ေအးေနၿပီ.....
ႏြယ္က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေတြ႔တာနဲ႔ ေကာ္ဖီခါးခါးႀကိဳမွာေပးတယ္၊ ဘာမွ မေမးေတာ့ဘဲနဲ႔ေလ.....။ သူ.. ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ပတ္သက္တာေတြကုိ မွတ္သားတတ္ခဲ့ၿပီဆုိတာကုိေတာ့..
`` ဒါနဲ႔ ႏြယ္.. တစ္ခုေလာက္ေမးၾကည့္ခ်င္တယ္... ေနာ္´´
`` ဟုတ္..... ကုိမ်ဳိး ေမးေလ´´ သူစူးစမ္းတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ေနတယ္.....။
`` ဟုိေလ..... ဟုိေန႔က ႏြယ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ လက္ဆဲြ ႏွဳတ္ဆက္တုန္းကေလ.... ကၽြန္ေတာ့္လက္မွာ သနပ္ခါးနံ႔ေလး က်န္ေနခဲ့တယ္.. အဲဒါ သိခ်င္လုိ႔ပါ´´
ကၽြန္ေတာ္ေျပာလုိ႔ အၿပီးမွာ ႏြယ္က ႀကိတ္ၿပီး ရယ္ပါေတာ့မယ္.....
`` ဟုိေန႔က ေက်ာင္းထဲ ၀င္ခါနီးမွာ လက္ကုိ နမ္းသြားတဲ့ အေၾကာင္း ၿငိမ္းၿငိမ္း သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာျပလုိ႔.... ႏြယ္သိၿပီးၿပီ... ႏြယ္တုိ႔ အတူထုိင္ေနတာကုိ ေက်ာင္းသားေတြ ျမင္တယ္ေလ.... ဟီး´´ တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ မလံုမလဲနဲ႔ ``ဟာ....... အဲဒါကကၽြန္ေတာ္က သနပ္ခါးန႔ံ ႀကိဳက္လုိ႔ပါဗ်.... ´´ ကၽြန္ေတာ္ ရွက္ကုိးရွက္ကန္းေျပာလုိက္မိတယ္
`` ေရႊျပည္နန္း´´ ေအာ္ဒီကလံုး(သနပ္ခါးနံ႔)ေလးကုိ သူသိပ္ႀကိဳက္လုိ႔ ေရေမႊးအစား သံုးတယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္း၊ ဒီအနံ႔ေလးက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေပ်ာက္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ္ သနပ္ခါးနံ႔ေလးႀကိဳက္တဲ့အတြက္ မဆီမဆုိင္ သူ... ၀မ္းေျမာက္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့တယ္၊ ဘာမွ ျပန္မေျပာမိခဲ့ေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ တိတ္တခုိးေလး ေက်နပ္ေနခဲ့ပါတယ္ ႏြယ္ရယ္၊ တစ္ခုလည္း ေကာင္းပါတယ္. ကၽြန္ေတာ္ ... ေနာက္ သူန႔ဲ ရင္းႏွီးဖုိ႔ အခြင့္အလန္းေတြ ပုိခဲ့တာေပါ့.... ေနာက္ တစ္ခါ မဆင္မျခင္ မေနဖုိ႔ေတာ့သတိထားရေတာ့မယ္.... ေက်ာင္းသားေတြ ၾကည့္ေနတယ္ေလ။
ဒီလုိနဲ႔ တစ္ႏွစ္မျပည့္ခင္မွာဘဲ..... `` ႏြယ္သည္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀..´´ ကၽြန္ေတာ္သည္ ႏြယ့္ကမၻာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္....။
ကၽြန္ေတာ္ ထူးဆန္းစြာ ခ်စ္ခဲ့မိတယ္... သနပ္ခါးရနံ႔ေလးနဲ႔ အတူပါပဲ..... ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဆံုျဖစ္တုိင္း ငယ္ငယ္က ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္း၊ သူ႔အေၾကာင္း...
ေနာက္ မဂၢင္ရွစ္ပါး တရားေတာ္ေတြရဲ့ အေၾကာင္း၊ စိတ္ပညာ သေဘာသဘာ၀ေတြအေၾကာင္း၊ သူ႔ရဲ့ စီမံကိန္းဆုိင္ရာ လုပ္ငန္းေတြရဲ့ အေၾကာင္း၊ လက္ေတြ႔ ကြင္းဆင္းေဆာင္ရြက္မွဳေတြ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္က အႀကံေပးတာေတြေရာ... ရွင္းျပတာေတြေရာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္...။
ဌာနက ေပးတဲ့ သူ႔အေဆာင္မွာလည္း ရံုးပိတ္ရက္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ သူကုိယ္တုိင္ခ်က္ေကၽြးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္စားခ်င္ခဲ့တဲ့ ထမင္းဟင္းေတြကုိ အတူတူ စားျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္၊ တကယ့္ကုိ စိတ္ခ်မ္းေျမ့ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြပါပဲ....။
သိပ္မၾကာခင္မွာ ႏြယ္ ရာထူးတက္ၿပီး တျခားၿမိဳ႕ တစ္ၿမိဳ႔ကုိ ေျပာင္းေရႊ႕ သြားခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အတူေနဖုိ႔ အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးတာေၾကာင့္ တစ္ေနရာဆီကုိေတာ့ ခဲြခဲ့ရၿပီေလ....။
ကၽြန္ေတာ္ ေန႔တုိင္းလြမ္းေနပါတယ္.....။
ေနာက္ညတုိင္းလည္း သတိရမိတယ္၊ ဖုန္းေတြလည္း အၾကာႀကီး ေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္.....
အထူးသျဖင့္ ႏြယ့္ကုိ တမ္းတရလုိ႔ စားမ၀င္ေၾကာင္းနဲ႔.. ႏြယ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လြမ္းလုိ႔ အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းေတြပါပဲ.....၊
ေ၀းေနမွ တမ္းတရျခင္းေတြနဲ႔ အရိပ္သ႑ာန္ေတြက ပုိၿပီး ထင္ရွားခဲ့သလုိပါပဲေလ..။
ကၽြန္ေတာ္ခုိင္မာတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကုိ ခ်ထားခဲ့တယ္၊ မၾကာခင္ လပုိင္းအတြင္းမွာ ႏြယ္နဲ႔ အတူ ေနေတာ့မယ္လုိ႔....။
အခု... ကၽြန္ေတာ္ `` ဓမၼစကၠ ပ၀တၱန သုတ္ေတာ္နဲ႔ အနတၱလကၡဏာ သုတ္ေတာ္´´ ျမန္မာျပန္ကုိ ဖတ္ေနမိတယ္၊ အရင္က ဘ၀ရဲ့ ေနထုိင္နည္း ျဖစ္တဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးတရားေတာ္ ကုိ ေလ့လာၾကည္ၿငိဳၿပီး စာတမ္း တစ္ေစာင္တင္ခဲ့ဖူးတယ္၊
အခုေတာ့.... ဘယ္အရာမွ တည္ၿမဲျခင္းမရွိဆုိတဲ့ အနတၱသေဘာေတြကုိ နားလည္ခ်င္တာရယ္... ရင္ထဲမွာ ျဖစ္တည္ေနတဲ့ ေသာကအပူေလးေတြကုိ ၿငိမ္းေစခ်င္တာရယ္ေၾကာင့္ ဖတ္ေနခဲ့တာပါ......။
လြန္ခဲ့တဲ့ (၃)ႏွစ္ေလာက္က ခ်စ္ရသူႏြယ္ ေက်းလက္ေဒသတစ္ခုကုိ ကြင္းဆင္း စစ္တမ္းေတြေကာက္ယူရင္းကားေမွာက္
ကၽြန္ေတာ္ ရူးသြပ္ျခင္းေတြကုိ ၿမိဳသိပ္ၿပီး တည္ၿငိမ္ေအာင္က်ဳိးစားခဲ့ရတယ္..
ႏြယ့္ ကုိ ျမွဳပ္ႏွံခဲ့တဲ့ေန႔ေလးမွာ အမွတ္တရ အျဖစ္ သနပ္ခါးပင္ေလးကုိ ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးေတြနဲ႔ ေျမျပဳျပင္ၿပီး `` ႏြယ့္ကုိ ျမတ္ႏုိးစြာ ခ်စ္ျခင္းမွန္ပါက ရွင္သန္ပါေစ....´´လုိ႔ ဆုေတာင္းရင္း ကၽြန္ေတာ္ စုိက္ခဲ့တယ္....။
ဒီလုိ မုိးမ်ားတဲ့ ေဒသမွာ ေပါက္ေရာက္ ရွင္သန္ဖုိ႔ ခက္ခဲေပမဲ့ ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးေတြ ေၾကာင့္လား၊ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္လား၊ ရာသီဥတု အဆင္ေျပခဲ့လုိ႔လားေတာ့ မသိပါဘူး သူအခု ရွင္သန္ႀကီးထြားခဲ့တာ အပြင့္ေတြေတာင္ပြင့္ေနၿပီေလ....
ယ္ မရွိေတာ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ... ႏြယ့္ ကုိယ္စား သနပ္ခါးပင္ေလးက သနပ္ခါးရနံ႔ေလးေတြ ေမႊးေနေတာ့မယ္...။
ကၽြန္ေတာ္... ဒီရနံ႔ေလးေတြနဲ႔ ဆက္လက္ရွင္သန္ေနဦးမွာပါ.... ႏြယ့္ကုိ ျမတ္ႏုိးေနရင္းနဲ႔ေလ.....။
ႀကံဳတုိင္းမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္ ၾကည္ၿငိဳခဲ့တဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးတရားေတာ္ ကုိ တပည့္ေတြဆီကုိ တဆင့္ ျပန္လည္ရွင္းျပရင္း....၊
ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ လုိက္နာ က်င့္သံုးရင္း၊
ႏြယ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း အနတၱ သေဘာအတုိင္း ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့ရင္း ေနထုိင္လာခဲ့ေပမဲ့....
ႏြယ့္ကုိ ေမ့မရႏုိင္ခဲ့တာကုိေတာ့ အျပစ္တစ္ခုလုိ မခံယူေတာ့ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ ရင္ထဲမွာ တရားမရွိလုိ႔ မဟုတ္ေပမဲ့.... စိတ္ပညာသေဘာအရ.... ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ အတြင္းစိတ္ထဲမွာ.. ကၽြန္ေတာ္ တမ္းတေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ မသိစိတ္ထဲမွာ ႏြယ္က ကိန္းေအာင္းေနခဲ့တယ္ေလ.... ခ်မ္းေျမ့ျခင္းေတြနဲ႔ အတူေပါ့။
အခု..... သနပ္ခါးနံ႔ေလးသင္းေနတယ္ဗ်ာ..... ခ်စ္ရတဲ့ ႏြယ္ေလး ေကာင္းရာမြန္ရာ ေရာက္ပါေစ....လုိ႔လည္း ဆႏၵျပဳမိပါတယ္...။
ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသားထဲမွာ ေနာက္ထပ္ စိတၱဇဆန္တဲ့ အေတြးေလးတစ္ခုလည္း ရွိေနခဲ့ေသးတယ္။
ႏြယ္ေရ.... တကယ္လုိ႔ ဇာတိႆရဥာဏ္ ရရွိႏိုင္တဲ့ လူ၀င္စားေလးျဖစ္ခဲ့ရင္..... ကုိမ်ဳိးဆီကုိ လာလည္ေနာ္.. တစ္ခါေလာက္ေတြ႔ခြင့္ေလး ရခ်င္ေသးလုိ႔ပါ..။
(ကြန္ဆူးမား)
1 comments:
ကြန္ဆူးမား လာဖတ္သြားပါတယ္ဗ်ာ..
Post a Comment